Toen ik begon bij het Traumacentrum was ik zo moe omdat ik helemaal niet meer wist wat er met mij gebeurde en zag ik niet echt een uitweg meer. Ik kon amper functioneren en was veel bang en depressief. Tot aan mijn 16e ben ik seksueel misbruikt en sinds een paar jaar kon ik amper overeind blijven. Ik heb ook twee jaar dagbehandeling ergens anders gehad, wat mij ook heeft geholpen om handvaten te ontwikkelen en in een structuur te blijven. Ik bleef echter overgenomen te worden door mijn eigen staten van zijn.
De schematherapie – groep heeft me geholpen om beter te begrijpen wat en waarom er gebeurd met mij wat er gebeurd. Ik wilde wel graag veranderingen maken maar ik wist gewoon niet hoe. Door alles beter een naam te kunnen geven werd ik weer meer observeerder. Via de groep kon ik met meer compassie naar mezelf leren kijken en werd ik gesteund om veranderingen te maken. Ik vond het wel moeilijk om dat het ook confronterend is om zo je gekwetsheid/beschadeging te voelen, toch lukte het wel langzaam om stappen te maken. Ik vond het het moeilijkst dat ik mij onmachtig bleef voelen tijdens de therapie, ik zag misschien wel beter wat er gebeurde met mij maar ik kon er nog steeds niks aan doen. Het overviel mij en het leek te groot. Ik merkte wel op een subtiel level dat ik weer wat meer contact ging maken met anderen en dat ik sommige dingen (zoals mijn woonplaats, of om hulp vragen) moest veranderen. Door de ogen van de groep naar mijzelf te kijken hielp mij om mezelf niet zo stom te vinden maar eerder te gaan kijken naar wat ik nodig heb en ook te begrijpen dat dit niet altijd lukt. Wel blijven proberen. Doordat anderen in de groep zich kwetsbaar opstelde leerde ik ook veel. De therapeuten die de groep begeleidden, deden dat op een veilige, steunende manier voor iedereen.
De combinatie van 1 op 1- begeleiding en de groep vond ik heel waardevol, beiden roepen anderen dingen op.
Nu gaat het een stuk beter, eigenlijk had ik niet gedacht dat ik me nog zo zou kunnen voelen. Ik sta vaak best wel vrolijk op. Ik heb leuk werk en een fijne passende omgeving. Ik heb nog wekelijks een gesprek wat me erg helpt om blijvend stappen te maken en mijzelf te leren kennen. Ook wil en kan ik werken aan de relaties die ik heb met mijn omgeving. Ik heb best veel vertrouwen in de toekomst, omdat ik voel dat ik goede begeleiding krijg en dat ik ook steeds meer op mijzelf ga leren vertrouwen. Het voelt alsof de toekomst open ligt en ik weet niet precies wat ik ga doen of wie ik ga zijn.. Op een fijne manier voelt dat!!